En door met deel 2 van mijn DDW16 favorieten.

 

5) The Smell Memory  Kit

Altijd maar dat geouwehoer. Soms moet je gewoon ruiken om ergens bij te komen. Zo’n zweem van vingerverflucht ( montessorischool 1978) of de bedwelmende walm van het mierzoete parfum Lou Lou ( brugklas 1986) Geuren zijn de snelweg naar herinneringen en associaties, die op hun beurt weer goede spelelementen zijn. The Smell Memory Kit is ontwikkeld als aanjager voor gesprekken tussen patienten in de verslavingszorg.  Een snuif ( van een aroma flesje) en je bent daar waar de ellende begon. In onze visueel geobsedeerde  wereld, krijgen andere zintuigen steeds meer aandacht. In retail wordt geur alom ingezet, maar met dit concept dus ook in de zorg.

Susana Camara Leret

 

4)In de MU is een geweldige tentoonstelling over seks. Naast een voordracht van de seksrabijn (Arnon Grunberg), worden de designs van diverse vormgevers tentoongesteld.  Een beetje gek, maar de seks van de dingen, vond ik het spannendst. A la bondage ingepakte tafels en stoelen brengen toch een hitsige zweem met zich mee,  net als het vervreemdende filmpje  van ‘Erotomats’ met erecterende  jack in te box.  Conform de ontwikkelingen in  de mode industrie is er in deze tentoonstelling veel aandacht voor de knipoog van vorm en tactiliteit der dingen. Werken met de illusie van seks, geeft een speels gevoel, alsof de seks weer wordt terug gegeven aan de kijker; van expliciete hapklare porno naar een  try this at home experimentmet Haribo gummieberen. Mooie signalen die er wederom op wijzen dat seks als dusdanig een beetje uit het publieke domein aan het verdwijnen is.

Hotspot MU- For Play Shaping Sexuality: Curators: Tom Loois en Sanne Muiser.

play

 

 

3)De Franse Juliette Pepin bekommert zich om het verwijderen van Europese en andere staten. We moeten elkaar beter leren begrijpen en dat begint bij taal. Ze ontwikkelde een speel/leer set voor vijfjarigen met stempel kaarten en de hele Montessori-riedel.  Les Mots sluit feilloos aan bij die roep om nieuwe taal, we scharappen woorden uit ons vocabulair en zoeken manieren om elkaar beter te kunnen begrijpen. Op taalgebied zal er in de toekomst veel te doen zijn, taal van advertising, taal van politici, taal van jongeren, dat heeft Juliette haarfijn aangevoeld.

M.O.T.S. Juliette Pepin

 

mots

 

2) Ik blijf toch even hangen bij seks,. Zoals ik net aangaf zal seks een andere rol gaan spelen in onze wereld, minder lust gericht, immers alle wensen en genoegens zullenof l via VR of al tinderend binnen handbereik zijn  Daat staat tegenover een explosieve vraag naar knuffels en ander lichamelijk contact. Huidhonger, een arm om je heen. Maar wat als je single of gehandicapt of allebei bent en je leidt aan de gruwel van eenzaamheid. Designer Leonie Schepers, ontwikkelde de intimate suit, een kussen/ pak waarmee je een knuffel  en een omhelzing kan simuleren. Intussen spreek ik liever van # huidhongersnood.

Leonie Schepers  The Intimate Suit.

suit

 

1)

Ergens op  de vierde of misschien wel de zesde verdiepng in het Veemgebouw stond aan een kleine, niet veelzeggende tafel een dame met een weelderige krullenbos, met een op het eerste gezicht rariteitenkabinet aan vreemde snuisterijen. Ze werd in beslag genomen door een mevrouw die uitgebreid tegen haar haar tekeer ging over het engels op de DDW: ‘Het was een Brabantse aangelegenheid en daar hoorde het Nederlands thuis (toch weer die taal discussie)’. Het gaf mij de tijd om vol onbegrip een blik te werpen op de schepselen op haar toonbank…ingewanden van vissen?? Gedroogde annemonen? Niets van dat alles, nee vissen kieuwen, zorgvuldig geconserveerd. Fascinerend, want een vorm die ik eigenlijk nog nooit heb gezien en bovendien hoe verzin je het om vissenkieuwen te looien. Nadat ze de monoglot mevrouw had afgewimpeld vertelde ze met een passie over haar werk die eigenlijk gekenmerkt werd door bescheidenheid en ik bleef langer en langer plakken bij dat tafeltje.

 

Mandy den Elzen zegt timide ze dat ze hier nog niet zo lang geleden mee begonnen is en dat het zich nog moet vormen naar een toepasbaar concept. En dat is wat het is: een ruwe diamant, ongepolijst en nog ‘undeliverable’, want voor wie, waarvoor en waarom, met wat? Ja daar zijn nog geen vastomlijnde ideeën over. Samen staren we naar die wonderlijke waaiers, en ik voel dat hier het begin ligt van iets groters, iets dat aanhaakt op de obsessieve ‘biopfilie’ waarin we leven, de wens om de natuur te imiteren, weer dichterbij datgene te komen wat we zijn kwijt geraakt: de binnenkant van een vis. Oorspronkelijker wordt het niet en daarom  is dit mijn nummer 1. Ik wens Mandy succes en op de valreep mompelt ze nog dat een of ander brits fashionmerk, vandaag was teruggereisd om samples van haar te lenen. Onthoud het maar: vissen kieuwen ze zullen in jouw en mijn toekomst zeker weten weer ergens op duiken, design op zn puurst.

 

mandy